Би бодохдоо …

Хүн сэтгэл хөдлөл мэдрэмжийнхээ дээд, доод туйлд шүргэхээр бодол шаналал, жаргал нь бичвэр болж үлддэг юм болов уу гэж сэтгэж сууна.

Бичихийг хүсэвч бодлоос гарт хүрэхдээ урсаж нэг л гарахгүй байгааг бодвол жаргалтай ч биш, зовлонтой ч биш байгаа юм байлгүй.

Бодол дотроо л би дээд цэгтээ хүрч мэдэрсэнээ … , би итгэлээ дэвсүүлж, жигүүрээ хуглуулахдаа доод цэгт нь хүрчихсэнээ… , үнэнтэй тулаад босоод ирэхдээ яг л дунд нь гацчихсанаа ойлгосон 😶

Филокалист 🩵